Podróże kształcą – to powiedzenie nabiera szczególnego znaczenia, gdy nauka wychodzi poza szkolne mury i staje się przygodą. Nasz wyjazd do Włoch to nie tylko okazja do poznania języka i tradycji tego kraju, ale przede wszystkim do zrozumienia, jak głęboko sport jest zakorzeniony w kulturze i codziennym życiu Włochów.
Faszyzm, komunizm i piłka nożna, czyli jak Włosi walczyli o swoje miasto na boisku.
Triest to wyjątkowe miasto położone w północnych Włoszech od niemal zawsze przechodziło ono z rąk do rąk Władali nim Rzymianie Austriacy Francuzi Cesarstwo Austro-Węgierskie ale również poddany samemu sobie.
Miasto portowe nad Adriatykiem było łakomym kąskiem nie tylko z uwagi na swoje położenie lecz także na znaczenie strategiczne. Triest stał się ważnym portem handlowym i otworzył się na cały świat . Nic dziwnego że po I wojnie światowej trwała zażarta walka o to komu przypadnie ten klejnot. Po upadku Austro-Węgier Triest został przyłączony do Włoch był to dla kraju powód do dumy a Triest stał się symbolem zjednoczenia narodu.
Jednak podczas II wś. Triest był okupowany przez Niemców a następnie w 1945r. zajęty przez Jugosławskie oddział. Włosi jednak nie zamierzali oddać swoich terenów i rozpoczął się spór o Triest.
W roku 1947 utworzyło się Wolne terytorium Triestu formalnie niezależny region podzielony na dwie strefy: Strefę A zarządzaną przez aliantów oraz Strefę B zarządzaną przez Jugosłowiańskie. W 1954 roku Strefa A przyłączona została do Włoch, a Strefa B do Jugosławii.
Aktualnie Triest to spokojne kosmopolityczne miasto będące symbolem współistnienie kultur i dawnych sporów granicznych słynie z kawy literatury i mody.
Triestina to klub piłkarski z Triestu, która potrafiła wyszkolić wielkich piłkarzy. Pierwszym, który zyskał uznanie na arenie krajowej był Nereo Rocco, późniejsza legenda Milanu.
Prawdziwa chwała zaczęła się pod koniec lat 30, gdy w klubie grali Bruno Chizzo, Gino Colaussi i Pietro Pasinati. Dzięki tej trójce klub niemal sięgnął po mistrzostwo kraju w sezonie 1937/38 a Włosi sięgneli po złoto na mundialu w 1938 r.
Dużą pomocą oraz przyczyną sukcesów klubu był rząd i wpływowi politycy, którzy “dla dobra kraju” powiększyli ligę by Triestina mogła się utrzymać dodatkowo Giulio Andreotti zapewnił klubowi 500 milionów lirów wsparcia. Pieniądze co miesiąc dostarczał motocyklem policjant z Rzymu do Triestu 1400km w te i z powrotem
Triestina rozegrała mecz z Jugosławską armią, spotkanie przyniosło skutek, miasto zostało podzielone na 2 części. Z czego jedna stała się wolnym miastem Triest. Klub Ponziana rozbił się na 2 oddzielne kluby jeden włoski grający w serie C, a drugi Jugosławski grający w najwyższej dywizji. Mecze między tymi drużynami przyciągały ogromne zainteresowanie i postrzegane jako manifestację polityczne w 1974 roku podczas derbów Triestu na stadione zgromadziło się 20000 kibiców co było niezwykłe jak na mecz tak niskiej rangi. Wydarzenie to ukazało głębokie podziały społeczne i polityczne w mieście.
„Mecz o Wolność” to nie tylko opowieść o piłce nożnej, ale także o tym ja ksport może odzwierciedlać i wpływać na napięcie polityczne i społeczne. Rywalizacja między klubami Triestu były symbolem większego konfliktu o tożsamość narodową i przynależność terytorialną miasta.
Urodzony 1881 r. Alcide De Gasperi był włoskim politykiem pełnił funkcję premiera oraz ministra spraw zagranicznych. mocno przychynił się przy dołączeniu Triesty do Włoch prowadząc intensywną dyplomację która zakończyła się sukcesem w 1954 roku. Jego działania miały charakter dyplomatyczny, jednak w regionie już wcześniej zdarzały się napięcia etniczne i narodowościowe pomiędzy Włochami Chorwacją i Słowenią.
Alcide De Gasperi nie brał bezpośredniego udziału w wojnie futbolowej w bezpośrednim kontekście, ale odegrał ważną rolę polityczną regionu w latach powojennych co miało duży wpływ na społeczność rejonu.
Demesne far hearted suppose venture excited see had has. Dependent on so extremely delivered by. Yet no jokes worse her why. Bed one supposing breakfast day fulfilled off depending questions.
© 2023 All right reserved
